Խաչիկը գնացել էր վարչապետի խորհրդական Ղազարյանի մանկությունն «աղավաղելու»

Այսօր մեր մարտական ընկերոջ՝ Խաչիկ Ավետիսյանի ծննդյան օրն է, այն Խաչիկի, ով, իր նման խաչիկների հետ, մանկության երազանքներ էր «պղծում»…Հե՜յ գիտի, թազա հավեր են լույս աշխարհ եկել, փորձում են երկաթե ձվեր ածել: Սա այն դեպքն է, որ ժողովրդական խոսքն ասում է՝ վայ քրքրվես դու, հա՜…

Ինչևէ, հիմա տեսնենք, թե մեր Խաչիկը, ում ծնունդն է այսօր՝ ինչ լուսավոր ապագա ստեղծեց սեփական զավակների համար: 88-ին, հանրահավաքից Արցախ գնացող Ուրալի թափքն է բարձրանում՝ զոռով ու հասնում Ասկերանի Փարուխ գյուղ, գյուղ, որ սեպի պես խրված էր Աղդամի կոկորդում: Եվ երբ գյուղացիք ասում են, թե՝ դու քո ընտանիքը երևաններում թողած՝ եկել ես այստեղ, կրակեմ-կրակեմ ես խաղում, վաղը ետ կվերադառնաս՝ մեզ թողնելով կրակի բերանում, իսկույն հեռաձայնում է կնոջը՝ Թամարին, թե՝ երեխային վերցրու, հասի Արցախ: Ու, բարուրը ձեռքին, Թամարն Արցախ է հասնում: Հետագայում երկու զավակներն են լույս աշխարհ գալիս, և այդ ամենը առաջնագծում: Իսկ այդ ընթացքում Խաչիկին մատնում են. ռուսներն ու թուրք օմոնականները վերջինիս գերեվարում են… Աղդամի բանտ, Կիրովաբադի բանտ, հետո՝ Բաքվի բանտ…Մեկ տարուց ավելի՝ ծեծ ու տառապանք, ինքնասպանության փորձ ու հրաշքով փրկություն… Վերքերը դեռ չբուժած՝ նորից Արցախ, Շուշվա ազատագրում: Հետո վիրավորված Խաչիկին ցավազրկող ու քնաբեր են ներարկում: Երևանում օդանավակայանից միանգամից դիահերձարան են հասցնում, մտածում են՝ մահացել է: Աչքը բաց  է անում, տեսնում՝ դիակների մեջ պառկած է: Պառավ մի կին էլ, քթի տակ երգ դնդնացնելով, հատակն է մաքրում: Արթնացած հանգուցյալին տեսնելով՝ խեղճը վախից լեղաճաք է լինում: Վերքրերը բուժում է ու նորից Արցախ՝ Ասկերանի պաշտպանություն ու Աղդամի ազատագրում…

Վա՜յ, խելառ անտեր…Ի՜նչ իմանայիր, որ որոշ «հրաշամանուկներ», տարիներ անց, քո լուսավոր կռիվը ցրտի ու խավարի,  իրենց մանկության երազանքի աղճատված ժամանակաշրջան պիտի կոչեին…

Ծնունդդ շնորհավոր, Խաչիկ ջան…Առաջնագծում ծնված տղադ քեզ թոռան տեր է դարձրել:

Վերջերս շատ չես երևում ասպարեզում: Մի քանի օր առաջ հեռաձայնեցի, ընկերաբար նկատողություն արեցի՝  էդ ագռավաքարից դուրս արի, թե չէ կգամ, կգնդակահարեմ…ծիծաղեց՝ չլինի թաքուն զենք ունես պահած:

Հուսով եմ՝ ժամանակ կգտնես, որ մենք՝ մի քանի «մանկություն պղծողներով», երեկոյան կենացդ խմենք ու մի կուշտ երգենք՝ ա՛յ ֆիդայիներ, ջա՛ն ֆիդայիներ, ձեր մայրերը ձեզ մատաղ…

Հա, չմոռանամ, Քանաքեռում երկու սենյականոց բնակարանդ, որ Վազգենն  էր նվիրել,  մահացող մորդ դեղի փող եղավ, ու մինչ օրս վարձով ես ապրում…

Ծնունդդ շնորհավոր, ախպեր ջան…

Добавить комментарий