Եվ այսպես, զոհված զինվորի մայրը 40 տարեկանում զույգ տղա է լույս աշխարհ բերել: Ասում է՝ աստծուն խնդրեցի, որ Կարենս նորից աշխարհ գա…ու Կարենն այսօր ծնվել է՝ Նարեկ եղբոր հետ միասին:
Հայտնի տխմար մի երգ կար՝ ինչպես ուռին ու բարդին, ամեն մարդ իրա դարդին… Զոհված Կարենի մայրը հայոց բանակի համար էլի զինվորներ է ծնել: Շատ կուզեի տեսնել, որ այսօր ԱԺ պատգամավորներն ու Կառավարության անդամները հերթ կանգնած լինեին՝ այդ կնոջ ձեռքերը համբուրելու համար: Գոնե բարձրաձայնեին հանուն այն խիզախումի, որ 40-ամյա կինն իրականցրել է… որ հայոց կուսակցություն կոչվածները հենց այդ կնոջ դուռը հասնեին… որ կաթողիկոսը, ցուպը ձեռքն առած, օրհներ… ու գիտեք՝ ինչու, քանզի պետության ու պետականության հիմնասյունը, այսօրվա, հանուն իշխանության միմյանց հաթաթա տվող, պղտոր ջրի պես գնացող-եկող պաշտոնյաներն ու կուսակցականները չեն, այլ հենց այդ կինը՝ Կարենի ՄԱՅՐԸ…
Բայց սրանք դեռ մտքներում երգում են՝ ինչպես ուռին ու բարդին…Մեղադրելու հմար չեմ ասում. ուզում եմ՝ հասկանան, որ երկիր պահելու թիվ մեկ ճանապարհն այդ մոր ոտատեղերը սրբացնելն է…՞՞